ORAL EXPULSION SYNDROME (OES) || Zaburzenia odżywiania, o których prawdopodobnie nie słyszałeś

Jest to stosunkowo dość młode zaburzenie odżywiania się, w którego szpony wpada coraz więcej osób. Jak niegdyś kompulsywne objadanie się, tak teraz OES zbiera swoje żniwo. 

Swoją popularność zawdzięcza temu, iż na pierwszy rzut oka OES wydaje się dość niewinne. Nie budzi takiej grozy jak wyniszczająca anoreksja czy bulimia. Nie ma tutaj chronicznego głodzenia się, prowokowania wymiotów, stosowania środków przeczyszczających. Jednak ta na pozór błaha praktyka może bardzo szybko przerodzić się w niebezpieczny dla zdrowia fizycznego i psychicznego nałóg.

Czym jest Oral Expulsion Syndrom (OES)?

Inaczej ustne wydalanie. Na czym polega? Na przeżuwaniu pokarmów w jamie ustnej, a następnie ich wypluwaniu. Bez uprzedniego ich połykania.

OES zaliczamy do niespecyficznych zaburzeń odżywiania się. Pod tę nazwę podpinamy wszystkie dysfunkcje związane z jedzeniem, które nie są wyróżnione w podręcznikach klinicznych jako odrębne jednostki chorobowe, tak jak anoreksja czy bulimia.

Często nie mamy nawet świadomości, iż jest to zaburzenie odżywiania się, gdyż te kojarzymy głównie z anoreksją, bulimią, kompulsywnym objadaniem się.

Przyczyny OES

OES może być przejawem problemów w sferze emocjonalnej. Sposobem na rozładowanie napięcia emocjonalnego, czy odreagowanie problemów osobistych, rodzinnych lub stresu. 

Pomimo ogromnej chęci na pewne pokarmy, osoby z OES wewnętrznie czują, że nie mogą ich spożywać, gdyż przyczyni się to do wzrostu ich masy ciała. Są bardzo często niezadowolone ze swojej figury, kształtów. Posiadają błędny obraz własnego ciała. 

Ustne wydalanie często jest utożsamiane z metodą jedzenia czy odchudzania. Osoby z OES przejawiają błędne przekonanie o jej skuteczności i nieszkodliwości.

Osoby cierpiące na OES opisują swoją przypadłość jako sposób czy też technikę jedzenia. Uważają, że dzięki niej mogą zaspokoić swój 'smak' na zachcianki, bez ryzyka przytycia. Chodzi tu wyłącznie o zaspokojenie potrzeby odczucia smaku, aromatu, struktury konkretnej potrawy. Wypełnienie nimi swojego żołądka nie jest dla nich istotne.

Gorzej jeżeli osoba praktykuje ustne wydalanie jako metodę odchudzania. Wtedy oprócz "zakazanych" pokarmów, potrafi przeżuć i wypluć całe śniadanie, obiad czy kolację. Zdarzają się też sytuacje, kiedy osoby z OES potrafią przeżuwać i wypluwać pokarmy od kilku do kilkunastu razy dziennie! To już poważny sygnał alarmowy, że 'niewinny' nałóg przeradza się w poważny problem natury obsesyjno-kompulsywnej. 

Produkty, po które najczęściej sięgają ustnie wydalający to żywność wysokokaloryczna, przetworzona, bogata w cukry proste. Są to przede wszystkim słodycze, ciasta, torty, słodkie bułki, fast food, różnego rodzaju słodkie lub słone przekąski. Czyli wszystko to od czego można szybko przytyć.

Konsekwencje zdrowotne OES

OES to takie oszukiwanie samego siebie i swojego organizmu. Wiele osób jest błędnego przekonania, że poprzez niepołykanie pokarmów uchronią siebie przed niechcianymi kaloriami, a sam OES jest nieszkodliwy. 

Prawda jest taka, że proces trawienia zaczyna się już w jamie ustnej. Gruczoły ślinowe zaczynają już realizować swoje zadanie. Do mózgu wysyłana jest informacja, że zaczęliśmy konsumpcje. Żołądek przygotowuje się na przyjęcie pokarmu i zaczyna wydzielać enzymy trawienne... W skrócie - cała machina trawienia ruszyła, a materiału do trawienia nie ma...

Konsekwencje fizyczne OES:

• Próchnica i ubytki jamy ustnej - przez to, że ustnie wydalane są głównie produkty o dużej zawartości cukrów prostych
• Owrzodzenia jamy ustnej, gardła lub żołądka
• Bóle gardła, brzucha
• Zaparcia
• Obniżona odporność naszego organizmu, co zwiększa naszą podatność na infekcje
• Problemy skórne

Oprócz konsekwencji fizycznych, OES niesie też konsekwencje psychiczne:

• Stres
• Napięcie
• Wyrzuty sumienia
• Poczucie winy
• Obniżenie samooceny
• Natrętne myśli o jedzeniu
• Poczucie braku kontroli jedzenia

***

Ustne wydalanie może stanowić pierwszy krok do anoreksji, bulimii czy kompulsywnego objadania się. 

W dysfunkcjach związanych z jedzeniem bardzo łatwo o utratę kontroli. Dlatego jeśli powyższy problem dotyczy Ciebie bądź kogoś bliskiego - reaguj! Szukaj pomocy u psychologa, psychodietetyka lub grup wsparcia. Pomóc może również psychiatra specjalizujący się w leczeniu zaburzeń odżywiania, a także dietetyk, który pomoże ułożyć zdrowy, zbilansowany, dostosowany do potrzeb osoby jadłospis.